Nu de hype rond The Raveonettes voorbij is en de euforie van hun eerste EP bekoeld, scheiden zich de mannen van de mietjes - zonder dat precies duidelijk is wie het duo zal volgen. The Raveonettes perfectioneerden hun sound, die desondanks nog immer zwanger is van romantiek en ondergedompeld in een zwembad van echo en lage tonen. Denen blijven nu eenmaal stijlfreaks. Minder Jesus & Mary Chain, meer fifties en nog meer Phil Spector krijgen we voorgeschoteld op dit plaatje dat verraderlijk opent met de krakende postmoderne folksong 'The Heavens'. Kauwgomballen-techno (cover My Boyfriend's Back) en Sonic Youth-invloeden ten tijde van Goo (Sleepwalking) leiden nauwelijks de aandacht af van de immense schatplichtigheid van The Raveonettes aan de meidengroepen die de vuurgevaarlijke Spector op de wereld zette. Luister maar naar het om te zoenen zo mooie 'Ode To LA'. De vocalen van bassiste Sharin Foo zijn aanmerkelijk verbeterd en Sune Rose Wagners gitaarwerk klinkt ook beter dan ooit. Gastbijdragen van Phils ex Ronnie Spector, Mo Tucker (Velvet Underground) en Martin Rev (Suicide) zijn subtiel ingepast. Pretty In Black is, misschien juist zonder hype, gewoon een erg lekkere plaat.