Josh Homme en zijn band hadden in aanloop naar hun nieuwe album nou niet bepaald de meest ideale situatie voor zichzelf gecreëerd. Er was afleiding in de vorm van projecten als Them Crooked Vultures, een tour om de heruitgave van het debuutalbum te promoten en drummer Joey Castillo die de band verliet. Toch klinkt QOTSA op …Like Clockwork misschien wel samenhangender dan ooit. Wie met Dave Grohl achter de drumkit hoopt op een tweede Songs For The Deaf kan dat echter gelijk vergeten. De sfeer op …Like Clockwork is vooral kalmer, maar tegelijkertijd vele malen spannender en dreigender. Dat hadden de vorige platen natuurlijk ook al in zich, zij het vaak aan het oppervlak. Op deze nieuwe plaat ligt dat juist veel meer diep verankerd in de songs en nog vaker verstopt in dubbele bodems. Neem bijvoorbeeld een bloedmooie ballad als The Vampyre Of Time And Memory, waar een op achtergrond doorzagende synthesizer genoeg is om de sfeer net wat meer sinister te maken. En dan zijn er natuurlijk nog de gastmuzikanten, die zoals altijd geheel in dienst van de plaat staan. De enige plek waar Elton John, Trent Reznor, Alex Turner, Mark Lanegan en Nick Oliveri echt opvallen, is in de credits. Dat is geen minachting voor hun prestaties, maar juist een compliment voor de manier waarop ego’s geen enkele rol spelen op deze plaat en alles juist in het teken staat van het grotere geheel. Een visie die Homme altijd duidelijk voor ogen gehad en dit keer scherper bleek dan ooit tevoren.
