De geluidstovenaar uit Quebec meldt zich weer. Met name in de jaren ’80 en ’90 maakte Daniel Lanois furore als producer met een karakteristiek uitwaaierend geluid, warm en onheilspellend tegelijk. Succesplaten van U2, Peter Gabriel, Bob Dylan en The Neville Brothers staan op zijn naam. Daarnaast heeft Lanois een respectabele staat van dienst als solo-artiest, met prachtplaten als Acadie (1989) en Shine (2003). De titel van deze nieuwe plaat moeten we letterlijk nemen, want sinds Belladonna (2005) is zijn solo-werk instrumentaal. Daarbij is er een grote rol voor de pedal steel gitaar, met veel echo voor een atmosferisch effect. Op Goodbye To Language wordt hij bijgestaan door Rocco DeLuca, wiens laatste twee platen hij produceerde. Abstracter dan hier klonk Lanois nochtans nog nooit. Minder duidelijke melodieën dan op Belladonna bij voorbeeld, maar vooral weidse soundscapes, die in elkaar over lijken te lopen als in een droom.