ROGGEVEEN, JOB

Twee jaar geleden wist Job Roggeveen maar één ding zeker: alles moest anders. Omdat antwoorden niet altijd thuis lijken te liggen, reisde hij af naar een oud klooster in Noord-Frankrijk. Hier vond hij een oude piano en de nieuwe richting voor zijn muziek. Het is anders dan vroeger. Niet meer zoals zijn project Happy Camper. Zonder gastzangers en een grote productie. Het moest alleen, op de piano. En in Frankrijk. De stukken die hij daar begon te schrijven waren licht en verdrietig tegelijk. Hij zocht naar melodieën die zich in je geheugen vastzetten, maar altijd met een melancholieke ondertoon. Hij besteedde veel tijd aan de klank van die piano, die nooit te hard en te fel mocht klinken. Thuisgekomen riep hij soms de hulp in van violist Ben Mathot, die met zijn spel de melancholie kon uitvergroten. Maar het meeste werk op Gliese is: de piano en Job Roggeveen.