KEANE

Voor Keane was Hopes And Fears, alweer twintig jaar geleden, wat Ten voor Pearl Jam is: een debuutalbum dat niet meer zou worden overtroffen en een dusdanig daverend startschot, dat een langdurig en succesvol voortbestaan was gegarandeerd. Het eerste album van het Britste trio was niet in de laatste plaats een binnenkomer met meteoorkracht dankzij opener Somehere Only we Know, een joekel van een hit. De piano van Tim Rice-Oxley en de kraakheldere en verdrietige zang van Tom Chaplin zijn nog altijd de voornaamste bouwstenen, aangevuld met vleugjes elektronica en de louter functionele drums van Richard Hughes. Keane werd en wordt vergeleken met Coldplay maar de meest rake typering is op één van de vele aan de band gewijde digitale fora te vinden waar een anonymus zegt dat hij/zij Hopes And Fears draait als hij/zij melancholieke muziek wil horen zonder te worden opgezadeld met Radiohead-achtige depressies. Meer Hopes dan Fears dus. De jubileumversie van het nog altijd prachtige album komt in verschillende configuraties tot de luisteraar met veel rarities, B-sides en demo’s. Daar zit veel interessant spul bij. Het geheel veroorzaakt een hoogst plezierige herbeleving. De extra die het meest uit het oog springt, het voor Keane-begrippen lange nummer On A Day Like Today van ruim vijf minuten dat niet op alle oorspronkelijke versies van Hopes And Fears is te vinden. (Wim Koevoet)