DIRTY PROJECTORS

De Dirty Projectors behoren met bands als Wavves, Deerhoof en Animal Collective tot de smaakmakers van de hedendaagse alternatieve pop.

Dave Longstreth, de grote man van de Dirty Projectors, is al vanaf 2002 bezig naam te maken als een eigenzinnig en eigenwijs muzikant. Longstreth put uit een heel scala aan invloeden, van Afrikaanse muziek tot R’n’B. Uit al die invloeden brouwt hij een volledig eigen sound, een geluid dat nauwelijks te vergelijken is met dat van andere bands. Die sound is hoekig, onrustig, vol met onverwachte wendingen. Niet bepaald easy listening, dus.

Maar Longstreth draait zijn hand ook niet om voor een song als Two Doves. Deze song is folky en pastoraal, heeft zelfs poppy trekjes, met kunstig gearrangeerde strijkers.

Hoofdrol hier is voor de harmonieën van Angel Deradoorian en Amber Coffman.

Coffman schittert ook in Stillness is the Move, misschien wel het sterkste nummer van het album. Amber Coffman zingt de sterren van de hemel tegen een achtergrond van een aanstekelijke beat, wat verdwaalde strijkers en vervreemdende koortjes. Stillness is the Move verdient het om op een warme dag op vol volume uit duizenden autoradio’s te schallen.

Alle aspecten van de Dirty Projectors komen samen in Useful Chamber. Longstreth neemt hier weer op geheel eigen wijze de vocalen voor zijn rekening. Het nummer zit vol met tempowisselingen en onverwachte wendingen en loopt van hemelse koortjes tot fel gitaarwerk. Zoals vaker op Bitte Orca kom je oren tekort om alles goed te registreren.

Bitte Orca is even ingrijpbaar als fascinerend.