LAGRENE, BIRELI

Als ik goed geteld heb is dit hun vierde album en een terugkeer naar de meer filmische spaghetti western-sound van de eerste die The Shadow Of Your Smile heette. Toen nog samen met John Convertino en Joey Burns, het huidige Calexico. Op Wichita Lineman, genaamd naar de gelijknamige song van Jimmy Webb en hier in een instrumentale versie aanwezig, komen de beelden vanzelf als je je fantasie bij de themaatjes tenminste de vrije loop laat. Desolate stations, een uitgestrekte prairie met de onvermijdelijke joshua trees, een in de steek gelaten autolijk langs de kant van de weg en een verwaarloosde hond die aan het rottende vlees zit te snuffelen van een doodgereden beest. Het zou best aardig zijn om er een film bij te maken en het lijkt me niet uitgesloten dat Miramax enkele stukken goed kan gebruiken voor de volgende film van Gus Van Sant bijvoorbeeld. Wim Wenders mag ook natuurlijk. Een perfecte soundtrack voor de grote landschappen van Noord-Amerika.