Vrolijk, dat word je van deze muziek. Het blije gevoel dat je had in de jaren tachtig tijdens de new wave explosie toen je nog de hele wereld in je handen had en iedere zonnige dag als een jonge hond lachend tegemoet trad omdat er nog zoveel moois te ontdekken was. Mooi dat Ariel Pink datzelfde gevoel nu bij de jongere jonge kan opwekken om tegelijkertijd bij de oudere jonge een nostalgisch gevoel te veroorzaken. De combinatie van uptempo wave met een flinke dosis rockgitaar en zoete dameskoortjes zorgt voor een geluid dat op Ariel Pink’s alweer negende album niet aan sleetsheid onderhevig is, vooral omdat zijn vroeger lo-fi geluid vervangen is door een lekkere flinke dosis studiogalm. Ik zoek m’n oude spuitbussen maar weer ’s op en ga fijn vroegere tijden laten herleven: “Ariel Pink was here!”
