VOTOLATO, ROCKY

Rocky Votolato maakte anderhalf jaar geleden diepe indruk op ondergetekende met zijn tweede album Suicide Medicine, een zeer intense singer/songwriterplaat, geproduceerd door Chris Walla van Deathcab For Cutie. Aangezien de plaat eigenlijk al uit 2003 stamde, heeft het vrij lang geduurd voordat Votolato een opvolger klaar had, maar Makers is het wachten absoluut waard geweest. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat mijn eerste kennismaking met deze plaat niet onverdeeld positief was, aangezien Votolato op deze plaat aanzienlijk rustiger te werk gaat dan op de vorige. Hij schreeuwt het niet meer uit zoals in prachtsongs als Automatic Rifle en Prison Is Private Property van Suicide Medicine, maar klinkt overwegend ingetogen. Alleen het uptempo Tennessee Train Tracks is een uitzondering op deze regel. Maar inmiddels ben ik een heel aantal draaibeurten verder en begin ik de stille kracht van de eenvoudige arrangementen steeds mooier te vinden. Neem bijvoorbeeld de zeer fraaie, Simon & Garfunkelachtige opener White Daisy Passing of het langzaam opbouwende prijsnummer Where We Left Off. Votolato heeft een zeer krachtige stem en schrijft prachtige liedjes: meer heeft een singer/songwriterplaat niet nodig om keer op keer te blijven boeien.