Even schrikken om zo kort na de fabuleuze tribute Johnny Boy Would Love This de klankmeester zelf aan het werk te horen. Vooral omdat het weleens de laatste keer zou kunnnen zijn aangezien Martyn in 2009 veel te vroeg het (alcoholrijke) leven liet. Het iconische cultfiguur -zoals bijvoorbeeld Nick Drake in feite ook een cultfiguur is- liet zich voorstaan op zijn (jazzy) groove (de eerste twee tracks hier zijn wat dat betreft exemplarisch) en noemde zich dan ook een funky daar waar wij folkie zouden zeggen, om zo vanaf eind jaren zestig plaat voor plaat aan een sferisch niemandsland (de beste omschrijving blijft natuurlijk nog altijd Solid Air, zijn meesterwerk uit 1973) te bouwen waarbij deze (toch) restopnames van Heaven And Earth weinig schril afsteken en zo gemakkelijk als passend slotspektakel in de analen der popmuziek kan worden bijgeschreven, echter niet alvorens deze een eerbiedig aantal keren genoten te hebben natuurlijk.