NEU!

Neu! 2 Neu! `75 Zelden is er een groep geweest die ondanks haar korte bestaan zoveel invloed heeft weten uit te oefenen op het verloop van de muziek geschiedenis als Neu!. Zelden is er een naam geweest die zo vaak door `namedroppers' is misbruikt. Zelden is er een heruitgave geweest waar we zo lang naar hebben gesnakt. We schrijven het jaar 1971. Drummer Klaus Dinger en Gitarist Michael Rother kenden elkaar uit de Dusseldorfse muziekscene waar zij o.a. deel uitmaakten van de vroege Kraftwerk. De twee heren gingen echter hun eigen weg onder de naam Neu!. Een vier dagen durende studiosessie met producer Conrad Plank leverde de debuutplaat op. Op de hoes is, evenals op de latere albums, in opdringerige reclameletters slechts de naam van de groep te lezen op een blanco achtergrond. Een minimalistische geste die absoluut de lading dekt van hetgeen de heren muzikaal voor ogen hadden en die ook zeker heeft bijgedragen tot de magische bijklank van de groepsnaam in latere decennia. Het debuut opent met het tien minuten durende Hallogallo. Het beschrijven van dit nummer is in zekere zin het beschrijven van het gehele Neu!-oeuvre. Neu! was dan ook geen groep die losse nummers schreef. Het belangrijkste aan Neu! is dat zij het zoeken naar een unieke sound tot het hoogste doel hebben gemaakt en dat zij dit doel ook bereikt hebben. Hallogallo is een oefening in rock-minimalisme. De perfecte snelwegmuziek. De robotachtige ritmes van Dinger en Rother zijn ongekend opzwepend en zullen een ieder de geldende snelheidsbeperkingen, of welke andere beperking dan ook, doen vergeten. De tweede plaat, simpelweg Neu! 2 geheten volgt een jaar later. Een poging de studiosound op het podium ten gehore te brengen is dan inmiddels mislukt. Het tegenwoordig alom geaccepteerde gebruik van tapes in een live-setting werd begin zeventiger jaren simpelweg niet getolereerd door het publiek. In de studio zijn de heren meer op hun plaats maar dankzij wat overtollig perfectionisme raken ze in tijdnood. Daar slechts