Crime & The City Solution heeft in de periode 1977-1991 door een reeks bezettingwisselingen en stijlbreuken vier keer bestaan. De succesvolste periode was de Berlijn-era, tussen 1987 en 1991, met als hoogtepunt een gedenkwaardig optreden in Der Himmel über Berlin (1987) van regisseur (en fan) Wim Wenders. Nu is ‘succesvolste’ niet meer dan een hyperbool; de Australische postpunkband genoot aanzien in de undergroundscene, maar wist nooit een plekje onder de zon te bemachtigen. Jammer, zo veel wil de nu verschenen compilatie An Introduction To… Crime & the City Solution / A History Of Crime - Berlin 1987-1991 en waarop zestien tracks afkomstig van de albums Shine, The Bride Ship en vooral Paradise Discotheque (inclusief de monumentale vierluik The Last Dictator).
Jammer ja, onvoorstelbaar nee. De muziek, niet geheel toevallig in de traditie van Nick Cave en diens posses The Birthday Party en The Bad Seeds, is spannend, maar lastig toegankelijk en wordt gedragen door Simon Bonney, de charismatische frontman met een voorkeur voor thema’s als wanhoop, melancholie en eenzaamheid. Zijn stem bovendien klinkt net zo gejaagd en onheilspellend als horrorfilms eng zijn - en daar moet je nu eenmaal van houden. Hoe dan ook, het lijkt erop dat Bonney zijn belofte gestand houdt toen hij eind 2011 aankondigde dat Crime (voor intimi) weer bij elkaar komt om dit jaar aan een nieuw album te werken. Want behalve deze compilatie is ook een wereldtournee (o.a. Haarlem) in volle gang.
