EL REGO

Vorig jaar riepen wij, officieus weliswaar, de serie Unsung Heroes Of Afrobeat in het leven, naar aanleiding van Man No Die van de Nigeriaanse Bola Johnson, een voorbeeldige uitgave van Vampisoul en met stip een statement in de canon van diezelfde Afrobeat. Via de release van het fabuleuze eerste album (1973) eerder dit jaar van Orchestre Poly Rhytmo de Cotonou-Dahomey op het (eveneens) klasselabel Analog Afrika belanden wij nu dan in Benin (waarbinnen Cotonou ligt), alwaar de Berlijnse DJ en verzamelaar der verzamelaars Frank 'Voodoo Funk' Gossner (check zijn blog-geen dank!) ons jaren eerder voorging om het echte veldwerk te verrichten. (Tip: In een trailer van een documentaire, Take Me Away Fast van januari 2011 zien we Gossner ter plaatse vinyl schoonmaken en met de betrokkenen ooggetuigeverslagen optekenen als een ware Alan Lomax.) Voor deze eerste cd-compilatie van de onvergelijkbare Theophile Do Rego, thuis gewoonweg The Godfather Of Funk genoemd en voor ons, nu na beluistering zeer begrijperlijkerwijs, lieten zij van Daptone Records, apetrots op deze vondst, Gossner twaalf heuse singletjes (7- inches dus; bij deze reissue op vinyl zit het veelgezochte Se Na Min als heuse 45-toeren bonus!) van laat jaren zestig tot begin zeventig oppoetsen. In die trailer, ergens in een hut, wordt eentje hiervan ook daadwerkelijk (h)erkend als hit. Een twintig pagina's tellend boekwerkje met archiefmateriaal, nota bene gekregen van de grote El Rego zélf, waar de muziekliefde vanaf spat completeert deze misschien wel heilige graal van de Afrofunk. Vraag dat anders maar aan Melome Clement, hoofdman van Orchestre Poly Rhytmo, die El Rego zelfs een regelrechte invloed noemt!