De titel verraadt het al: op dit zeventiende album van zanger-gitarist Cray is zijn karakteristieke bluesgeluid meer dan ooit doordrenkt met soul. Met hulp van vriend en producer Steve Jordan is In My Soul een soort Stax-meets-Chess geworden. De Otis Redding-cover Nobody’s Fault But Mine bewijst voor eens en altijd dat Cray een meer dan uitmuntend soulzanger is, en ook zijn uitvoering van Bobby Blue Bland’s Deep In My Soul mag er zijn. Natuurlijk draagt Cray ook zelf een paar juweeltjes aan. Zo dromen we met Robert mee over een betere wereld in What Would You Say, een van de mooiste liedjes die hij tot dusverre op de plaat heeft gezet. En de prachtige soulslijper Fine Yesterday klinkt alsof hij in de jaren ’60 is gemaakt, net als trouwens het aanstekelijke instrumentaaltje Hip Tight Onions, een eerbetoon aan Booker T. Dit is een fantastische plaat, van begin tot eind. Zowel Cray’s karakteristieke gitaargeluid als zijn soul- en bluesvocalen maken dit album een verplichte aanschaf.
