Na haar verrassende en zeer geslaagde samenwerking met Talking Head David Byrne (Love This Giant uit 2012) komt Annie Clark, oftewel St. Vincent, met haar vierde solo-album. De overstap naar een andere platenmaatschappij en het feit dat de opvolger van het bijzondere succesvolle Strange Mercy (2011) geen titel heeft meegekregen, doen een nieuwe start vermoeden, maar dat blijkt mee te vallen. Niet dat St. Vincent daarmee niets verrassend te bieden heeft, het is meer dat Clark in de afgelopen jaren een volledig eigen sound heeft ontwikkeld, waarbinnen deze plaat meer als een logische volgende stap klinkt. Standaard is het dus nog steeds niet wat ze doet, hooguit klinkt ze op deze plaats iets toegankelijker dan op haar eerste albums, met name in atmosferische ballads als Prince Johnny en Severed Crossed Fingers. Elders domineren dreigende bassen, vreemde bliepjes en onverwachte wendingen. John Congleton is wederom verantwoordelijk voor de productie en gastbijdrages zijn er van drummers Homer Steinweiss (Sharon Jones & The Dap Kings) en McKenzie Smith (Midlake). Het is uiteraard St. Vincent zelf die de show steelt met wat mogelijk haar beste plaat tot nu toe is.