De tweede plaat vormt de opmaat tot het grote succes van de band in het begin van de jaren zeventig. De originele A-kant bevat in Bird Of Prey e het door Hensley gezongen Lady In Black twee klassiekers maar het serene The Park mag zeker niet onvermeld blijven. Als sluitstuk van de plaat vinden we het titelstuk terug: een progressief, ruim 16 minuten durend nummer waarbij de band aangevuld wordt door een orkest. In mijn optiek een van de weinige gelukte nummers in de rockgeschiedenis met deze combinatie. De extra schijf bevat wederom variaties en andere mixen, maar ook een mix van Simon The Bullet Freak, de b-kant van eerder genoemd Lady In Black en Here I Am, afkomstig uit de sessies. Salisbury is weliswaar een overgangsplaat, maar er zeker ook een die prima voor elkaar is.
